Grundlæggende oplysninger
Produktkode | ita7026 |
Vægt: | 0.09 kg |
Ean: | 8001283070263 |
Skala | 1:72 |
Tilføjet til kataloget: | 30.10.2004 |
Tags: | FlaK-38 PaK-35 PaK-40 |
Producent | Italeri Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italien |
Ansvarlig enhed | Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italien |
3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowana w 1936r. zadebiutowała bojowo w czasie hiszpanskiej wojny domowej. Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowiła także uzbrojenie wczesnych modeli czołu PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 miał z odległości 500 m przebijalność pancerza ok. 30 mm (przy kącie nachylenia pancerza 30°). Już w 1940r. w obliczu wzrastającej grubości pancerzy czołgów stała się praktycznie bezużyteczna, a w czasie operacji Fall Gelb nie była w stanie przebić pancerzy takich czołgów jak Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35. Pomimo tego nadal służyła w armii niemieckiej aż do czasu ataku na ZSRR kiedy okazała się całkowicie bezsilna wobec czołgów T-34. Zyskała wtedy przezwisko "Anklopf" - "kołatka". Została zastąpiona armatą 5 cm PaK 38. Działo przeciwpancerne PaK 36 było jednym z najczęściej używanych i najpopularniejszych dział przeciwpancernych z okresu przed II wojną światową. Nieco zmieniona wersja byłą produkowana w Japonii jako 37 mm Type 97, wersje eksportowe produkowano do Włoch (cannone contracarro da 37/45) oraz Holandii (37-mm Rheinmetall), a także do Związku Radzieckiego (1-K). Stanowiła także punkt wyjścia dla innych armat przeciwpancernych kalibru 37 mm i 45 mm. 7,5 cm PaK 40 (Panzerabwehrkanone 40, przeciwpancerne model 40) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i używana przez armię niemiecką w okresie II wojny swiatowej. Prace projektowe nad nową armatą przeciwpancerną 75 mm rozpoczęły się już w roku 1939, ale dopiero po inwazji na ZSRR w 1941r. i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi czolgami T-34 i KV zwiększono tempo prac projektowych. Pierwsze działa tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941, a do 1943r. stanowiły one większość niemieckiej artylerii przeciwpancernej. Armata PaK 40 była standardowym niemieckim działem przeciwpancernym do końca wojny. Była używana także przez inne panstwa Osi, a zdobyczne egzemplarze weszły na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie służyły w armiach Albanii, Bulgarii, Czechoslowacji, Finlandii, Rumunii i Wegier. Łącznie wyprodukowano około 23 000 sztuk tej broni, a dodatkowo wyprodukowano około 6000 egzemplarzy stanowiących uzbrojenie niemieckich niszczycieli czolgow. Armata PaK 40 stanowiła skuteczną broń przeciwpancerną aż do końca wojny i była w stanie zniszczyć każdy czołg aliancki za wyjątkiem ciężko opancerzonych IS-2 i M26 Pershing. Jedyną poważniejszą wadą PaK 40 był znaczny ciężar własny, co wymuszało używanie do transportu działa ciagnika artyleryjskiego, szczególnie na miękkim gruncie. PaK 40 wystrzeliwał pociski o masie od 3,18 do 6,8 kg. Przebijalność pancerza (0° pochylenia z 500 m) zależała od rodzaju pocisku i wynosila: 132 mm z amunicja AP; 154 mm z amunicja podkalibrowa i 90 mm z amunicja kumulacyjna. Zasieg przy ostrzale bezposrednim to ok. 1800 m a szybkostrzelnosc 14 strzalow na minute. 2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie holowane, automatyczne działko przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata FlaK 38 powstała w zakładach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty FlaK 30. Podstawowym zadaniem konstruktorów udało się zwiększyć szybkostrzelność teoretyczną z 280 do 420 strz/min., a także poprawić niezawodność działa. Dalsze zwiększanie szybkostrzelności było niemożliwe ponieważ armaty FlaK 30 i FlaK 38 były zasilane z 20 nabojowych magazynków pudełkowych. Armata FlaK 38 znalazła się na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940r. Działania bojowe wykazały że zwiększenie szybkostrzelności zwiększyło skuteczność działek kalibru 20 mm, ale nadal jest ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawierały zbyt mało materiału wybuchowego, aby pojedyncze trafienia były w stanie poważnie uszkodzić samolot. Dlatego za konieczne uznano dalsze zwiększanie szybkostrzelności. Osiągnięto to poprzez budowę poczwórnie sprzężonej armaty 2 cm FlaK 38. Flak 38 poza wersją holowana był używany także jako uzbrojenie dział samobieżnych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Stał się także podstawą do budowy przeznaczonego dla piechoty gorskiej działa przeciwlotniczego 2 cm Geb.FlaK 38. Armata FlaK 38 była bronią automatyczną zasilaną nabojem zespolowym 20 x 139 mm. Łoże kołowe, do strzelania osadzane na trzech podnośnikach śrubowych. Celownik mechaniczny.
Flak 38 er en tysk 20 mm automatisk antiluftskyts fra Anden Verdenskrig. De første prototyper af plottet blev skabt i 1938, og serieproduktion begyndte kort efter. Det maksimale lodrette rækkevidde var 3.700 m, og projektilets begyndelseshastighed var 900 m/s. Den teoretiske skudhastighed var op til 420 skud i minuttet.
Flak 38 blev udviklet af firmaet Mauser som en vidtrækkende modifikation af kanonen Flak 30. Først og fremmest blev den teoretiske skudhastighed øget i den nye kanon, og den generelle mekaniske struktur blev forbedret. Dette forbedrede våbnets parametre, men som det fremgår af kampoperationerne i 1940-1941, havde Flak 38 stadig for lidt ildkraft, som det blev besluttet at øge ved at skabe en firdobbelt kanon - sådan var 2 cm Flakvierling 38 Begge versioner af kanonen blev massivt brugt af Wehrmacht i gang Anden Verdenskrig i 1940-1945. De blev også brugt som bevæbning til flere køretøjer, herunder: Flakpanzer 38 (t), Mobelwagen og Wirbelwind.
Tysk panserværnskanon 7,5 cm Pak 40 (7,5 cm Panzerabwehrkanone 40) fra Anden Verdenskrig. Arbejdet med denne kanon blev udført i 1939-1941 af Krupp og Rheinmetall. En betydelig acceleration af forskningsarbejde fandt sted efter starten af Operation Barbarossa og mødet af tyske pansrede enheder af KW-1 og T-34 kampvogne. Pak 40-kanonen blev introduceret i linjeenheder fra slutningen af 1941. Takket være dets høje parametre blev det den vigtigste tyske anti-tank pistol indtil slutningen af krigen. Det var i stand til at deltage i ildkamp med enhver sovjetisk og allierede kampvogne, indtil fremkomsten af sådanne køretøjer som IS-2, M26 Pershing og Centurion. I perioden 1941-1945 blev der produceret over 29.000 af disse våben (inklusive kanoner installeret på tank destroyere). Dens største ulempe var dens relativt høje vægt, som krævede brug af en artilleritraktor til transport. På grund af den brede vifte af ammunition, den kunne affyre, blev den ofte brugt som feltkanon. Projektilvægte varierede fra 4,1 kg til 6,8 kg. Tekniske data: kaliber: 75 mm, vægt: 1425 kg, begyndelseshastighed: 930 m/s (underkaliber granat), skudhastighed: 14 skud/min. Efter krigen blev Pak 40-pistolen brugt i hærene hos bl.a. Albanien, Bulgarien, Tjekkoslovakiet, Finland, Rumænien og Ungarn.
Fejl i beskrivelsen? Meld problemet
...