Grundlæggende oplysninger
| Producent | Airfix |
| Produktkode | afx10170 |
| Vægt: | 0.89 kg |
| Ean: | 5014429101700 |
| Skala | 1:144 |
| Størrelse | 326 x 0 mm |
| Antal elementer | 94 |
| Maling | 113 130 148 19 191 201 22 33 34 82 87 94 |
| Tilføjet til kataloget: | 30.10.2004 |
| Tags: | Space-shuttle |
Kiedy ostatnia misja Apollo wieńczyła program lotów na Księżyc w ośrodkach NASA trwały już prace nad urzeczywistnieniem kolejnego projektu na drodze ku podbojowi przestrzenii kosmicznej - opracowaniu Kosmicznego Systemu Transportowego. Pierwotnie zakładano, że powstanie system o możliwości ponownego wykorzystania w całości, jednak ostatnecznie możliwe było tylko połowiczne zrealizowanie takiego planu. Prom Kosmiczny jakim go znamy do dzisiaj składa się zatem z właściwego statku kosmicznego - Orbitera oraz osobnego, wynoszącego go w przestrzeń systemu silników i zbiornika paliwa, jako jedynego wykorzystywanego jednorazowo. Orbiter kształtem przypominający samolot, jest w istocie ogromnym transporotwcem, mierzącym ponad 40 metrów długości i o rozpiętości skrzydeł sięgającej 25 metrów. W specjalnie przystosowanym przedziale bagażowym moze zaś przenosić ciężar do 30 ton, natomiast w przedziale pasażerskim 7-osobową załogę. Co się tyczy sekcji dodatkowych silników to ich wymiary są jeszcze bardziej
imponujące: długość zarówno silników jak i wypełnionego paliwem i ciekłym tlenem zbiornika przekracza 50 metrów. Użycie tak skomplikowanego i kosztownego systemu było konieczne aby prom mógł się wznieść na orbitę ziemską. Podczas startu nie wystarczyłyby silniki samego Orbitera i dopiero dzięki dopalaczom uzyskiwany jest niewyobrażalny ciąg ponad 3 milionów ton. Po starcie, na wysokości około 45 kilometrów, przy prędkości niemal 5000 km/h dodatkowe silniki są odrzucane i na spadochronach bezpiecznie opadają do oceanu. Następnie, po mniej więcej 9 minutach lotu, kiedy Orbiter osiąga pułap 110-120 kilometrów, lecąc juz z prędkością 27000 km/h odczepia się także zbiornik. Tego już nie udaje się odzyskać i spala się w atmosferze.
Udforskningen af det ydre rum er en af menneskehedens største bedrifter. Med menneskets første skridt ud i rummet og månen er Jordens fremtid blevet skubbet ind på nye spor. De første raketter designet til rumfart kunne dog kun bruges én gang, hvilket resulterede i stigende omkostninger for ekspeditionerne. Det blev hurtigt klart, at den vellykkede erobring af rummet ikke kunne fortsætte med brugen af så dyre teknologier. I 1972 begyndte NASA, den amerikanske rumfartsorganisation at forske i et genanvendeligt rumfartøj. Resultatet af projektet var en kombination af en raket og et fly kendt som en rumfærge. Rumfærgen med en enorm brændstoftank kan skydes ud i rummet takket være kraften fra tre egne motorer og to hjælperaketter. Selve færgen når dimensionerne af et mellemstort passagerfly, med en besætning på omkring syv, og mest af alt gods. Rumfærgeflåden har givet os nye muligheder for at udvikle vores aktiviteter i rummet. Satellitter kan placeres i kredsløb af rumfærger, såvel som komponenter af rumstationer, der i fremtiden kan bruges som udgangspunkt for yderligere rumudforskning.
Fejl i beskrivelsen? Meld problemet
...